سدیم یکی از اجزای رژیم غذایی است که دریافت بالای آن همراه با عوارض است. در نتیجه میزان دریافت آن باید به 2300 میلی گرم در روز محدود شود.

محدودیت سدیم به ویژه در افراد با فشار خون بالا، بیماری قلبی، کلیوی، کبدی و بعضی دیگر از بیماری ها اهمیت دارد.

از جمله منابع اصلی دریافت سدیم، نمک است؛ باید بدانیم هیچ کدام از غذاها به صورت طبیعی سدیم بالایی ندارند، بلکه سدیم حین فرآیند به غذاها اضافه می شود. به عنوان مثال تمام میوه ها و سبزی ها سدیم پایینی دارند.

برای کاهش دریافت سدیم:

§ بهتر است غذاها در منزل و با نمک کم یا بدون نمک تهیه شود و غذاهای بیرون کمتر استفاده شود.

§ به جای نمک از چاشنی‌ های بدون سدیم هنگام پخت غذا استفاده شود. به عنوان مثال می توان از لیمو، سرکه، سیر، پیاز، فلفل، شوید، برگ بو، زیره، تخم کرفس، تره، دارچین، میخک، پودر کاری، خردل، زنجبیل، نعناع، پونه، رزماری، ریحان، آویشن، زرد چوبه و وانیل برای طعم دار کردن غذاها استفاده کرد.

§ افراد می توانند برای اطلاع از میزان سدیم غذاها به برچسب مواد غذایی توجه کنند.

§ از مصرف کنسروها، سوپ های آماده، گوشت و ماهی دودی، گوشت های فرآوری شده مانند سوسیس، کالباس، ژامبون، کراکرهای نمکی، مغزهای شور، ترشی، زیتون شور، دوغ، انواع سس ها، سس سویا، پاپ کورن، چیپس، پفک و سایر تنقلات که سدیم بالایی دارند پرهیز شود.

§ از پنیرهای کم نمک استفاده شود و برای کاهش نمک، پنیر چند ساعت قبل از مصرف در آب گذاشته شود و هنگام مصرف شسته شود.

§ در صورت تایید پزشک از جایگزین های نمک که دارای پتاسیم هستند استفاده شود. توجه شود که این جایگزین ها ممکن است در بیماران کلیوی منع مصرف داشته باشند.

§ مصرف جوش شیرین نیز که سدیم بالایی دارد باید محدود شود. بعضی داروها نیز ممکن است دارای سدیم باشند.

«فاطمه نوری پور» کارشناس ارشد تغذیه دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیراز

پایان خبر