روش های فرزندپروری شامل معیارها و قوانینی است که والدین برای فرزندان خود وضع می کنند، اما باید پذیرفت که رفتارهای فرزندپروری به واسطه فرهنگ، نژاد و گروه‌ های اقتصادی تغییر می ‌کند.

به گزارش روابط عمومی بیمارستان مادر و کودک شوشتری، دکتر «محمد آفرید» رئیس این بیمارستان با اشاره به لزوم برگزاری کارگاه آشنایی با شیوه های فرزند پروری در این مرکز گفت: این کارگاه به پیشنهاد کمیته مدیریت دانش بیمارستان، با هدف توانمندسازی کارکنان در افزایش مهارت های فرزند پروری، مدیریت صحیح در خانواده ویژه کارکنان شاغل و مراجعان به این مرکز درمانی برگزار شد.

مسوول واحد بهداشت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب با اشاره به مفهوم شیوه ‌های فرزند پروری، گفت: فرزندپروری، روش ‌هایی است که والدین برای تربیت فرزندان خود به‌ کار می‌ گیرند و بیانگر انتظاراتی است که آنها نسبت به فرزندان خود دارند.

«ندا خورشیدیان» درباره اینکه مشکلات رفتاری چگونه در کودکان شکل می گیرد، افزود: سرشت یا ویژگی های ارثی کودکان، محیط خانواده و جامعه در شکل گیری این مشکلات رفتاری موثرند.

او اضافه کرد: برخی ویژگی های هیجانی و رفتاری انسان ها مانند ویژگی های جسمی از جمله اندازه قد و نوع رنگ پوست از هنگام تولد به صورت ارثی وجود دارد که این مشخصات در اثر ژن هایی که از پدر و مادرها به ارث می رسند، به کودکان نیز منتقل می شود و آنان را از دیگر کودکان متمایز می سازد.

این مسوول واحد بهداشت روان افزود: اگر کودکمان، پرتحرک، لجباز و بی قرار است، کارهای خطرناک انجام می دهد، قادر به انجام تکالیف مدرسه نیست و حرف شنوی از معلم ندارد، ممکن است به اختلال پیش فعالی – کم توجهی مبتلا باشد که در این گونه موارد، درمان بیماری کودک می تواند اثر شایان توجهی در کاهش مشکلات او داشته باشد.

 

خورشیدیان با اشاره به معیارهای محبت و کنترل والدین در پرورش فرزندان گفت: محبت، مانند صمیمیت، علاقه، مهربانی و عاطفه والدین است و کنترل والدین نیز آن دسته از رفتارهای والدین را شامل می‌شود که در خدمت جامعه پذیری (فرایند انتقال ارزش ‌های اجتماعی از والدین به فرزندان) کودک قرار دارد، این امر به صورت توانایی والدین در اعمال رهنمود، ثبات، توانایی تحمل رفتارهای نامطلوب (فریاد کشیدن، بهانه ‌جویی و گریه) و استفاده از مشوق ‌ها و تقویت ‌ها نمود دارد.

او ادامه داد: بر اساس دو شاخص مهم «محبت» و «کنترل والدین»، شیوه‌ های فرزندپروری را به سه دسته عمده «شیوه مقتدرانه»، «شیوه سهل گیرانه»، «شیوه استبدادی» تقسیم می کنند.

این کارشناس بهداشت روان شیوه‌ هایی که والدین در تربیت فرزندان خود به ‌کار می ‌گیرند را نقش اساسی در تامین سلامت روانی فرزندان دانست و افزود: در سایه ارتباط سالم است که می ‌توان نیازهای فرزندان را شناخت و نسبت به تامین آنها اقدام کرد؛ هر یک از این شیوه ‌ها اثراتی بر رفتار کودکان دارند که در این میان، اثرات مخرب و منفی شیوه‌ های سهل گیرانه و مستبدانه بیشتر است.

خورشیدیان اساس تحقیقات بهترین شیوه فرزندپروری را شیوه مقتدرانه دانست و افزود: والدین در کنار صمیمی بودن با فرزند، کنترل کننده و مقتدر هستند؛ این شیوه به فرزندان کمک می‌کند تا با هنجارهای اجتماعی بهتر سازگار شوند و تاثیر کمی بر آزادی ‌های فردی کودکان دارد؛ این کودکان با کفایت، واقع گرا، دارای اعتماد به نفس، فعال، خود نظم ‌بخش و مسوول هستند.

 

او درباره خطاهای شایع فرزند پروری همانند بی توجهی به رفتارهای مطلوب، توجه اتفاقی به رفتارهای نامطلوب، تله نردبانی، انتظارات غیرواقع بینانه، الگوی نامناسب بودن، دستورهای نادرست، تنبیه های غلط، پیام های هیجانی و بی ثباتی در واکنش والدین توضیحاتی ارایه داد.